JUIKERS

IN KLANK

iN SCHRIFT

HET BEHEKS KÙSSE

Bertin zalliger hao e kêind en da wõu már ni ligge blìjve ìn z’n wièjg
As ’t dõö lág, ¹dui ’t niks as grène en van mëzèire nampe se ‘t op en dan slujp ’t gerùs, tot as ze ’t truq ²lèite

Omda da al weëke duüde, ³gõewnke se nò de spirrit en dië zèi (h)un dat- kêind beheks was. Hè zõu ins kõume vur ’t te uiverleëze. De spirit kam en hao och gõed ze best gedõön, miskin wel ‘nen (h)iêle bõek (h)ao ter áátgeleze, mah ’t kêind was dõöbìj ni geholpe

Op ‘ne skõenen dág vertèlde Antenie van de Gárd ’n ⁴(h)iestõure da se zelver (h)ao miêjgemòk. “Ziejt ‘ne kir gõed ìn ’t kùsse of dje dõö niks vìnk!” zèi se. Se hao da och ins oêit miêjgemòk dá dõö ìn e kùsse ’n põep sták, djuus ⁵gelèk in de ⁶bøkskes ⁷stiej. En in Montenaoke was dõö och zoe ins iet vuirgevalle, mah dõö (h)aon se iet ànes ìn gevónge...
...
..

¹deed het niets anders dan       ²legden         ³gingen
⁴gebeurtenis            ⁵zoals       ⁶[bukskes]     ⁷staat

Uit: “Onuitgegeven verhandeling K.U.Leuven, F. Beckers, 1947, p. 97-98”, verteld door Tilia Schepers (°1859)