BIËSEL

iN SCHRIFT

MER INS DE BOÊTE HÈÈR DOON

Want ich herinner mich nog good det hièj in Biësel, Kinder waas geinen dokter, mós-se nò Mëzeik dokter Vanderzèill ofwaal dokter Adriaan. En ¹det dèè zag ²wiej det later de botermèlk minder gewore, zagt dèè: Noe wère de minse zeek want diej ète gein boötermèlk mië

En den herinner ich mich nog good hiej achter biej Verzees diej haje zeker fëmielie in Mëzeik en die haje mer ei kiendje. En det kiendje, jah det waas paar jaor misjiens en det deed neet, det waas neet xxx mië zeek. En op den door zag dokter Vanderzèill: Heb ge gein familie op de boête? Jao… dan mos-se ‘m mer ins de boête ³hèèr doon!

En die brachten ‘m hiej achter nò de boorderiej en dao woor e kärke zavel neergestoöte en dao koste ⁴de wichter in speule mèt e sjupke det bestóng (nog neet)… nen aojen aafgedankdje èètlepel en det män-ke aat zãndj mèt de lepel En det zagte ze naoderhãndj tege dën dokter: det mänke èèt gewoën zãndj! Laot ‘m det mer doon den ès ter zóë… en ’t mänke waas ter ouch zoë doorhèèr

Minse op vandaag mote mer good ⁵de hänj wasse... Noê is det vandaag ouch neet mië zoë gezóndj es vreuger. Vreuger moogs-te mèt voêl hänj gerus ète, ⁶det ludje niks, det waas gezóndj. Vur diej wichter waas det hiël gezóndj zagte ze
En det waas euveral ‘tzelfde. Biej eeder gezin wó e kärke zavel as ’t sjoën weer waas, laag dao e kärke zavel. Dao zote de wichter in te speule mèt ’n aojen aafgedankdje lepel, ⁷e kroekärke wat vader zelf ⁸inein gehouwdj haai. Want det waas neet gekocht ⁹wiej op vandaag en dao speuldje die mèt. Of ’n aoj tas die aafgedankdj waas, woor gebroêkt. Dao woor mèt keukskes gebakke zal ich zègge mèt dèè zãndj, bietje naat gemaakt en diej hajen altied voêl hänj en det ging allemaol, die minse woren kerngezóndj, diej wichter

Jah, det herinner ich mich nog good det dèè dokter det zag: den mós se ‘m mer ins de boêten op doon. Det zien allemòl dènge det hèbs-te nog ammòl onthaoje van vreuger, jao