BIËSEL

Verteld door Jan Truijen (°1927) of Jang van Geuje Fried

Opname door J.L. te Molenbeersel, samen met Gaby Nies op 1 jul 1999

iN SCHRIFT

TE VOOT NÒ SJÓËL

Kinjere ¹óngerein, det leep altiêd samen aan. Det waas altiêd gezèllig. De speule deje ze same, ze ginge same nò sjóël, ze ginge van hiej oêt zelfs te voot. Te voot nò sjóël. Det woor mië es twië kilomèter, te voot. En es ‘r dan hiej of dao kiendjes biej wore dèè dan veur den íëste keer mitginge, diej aojers hoofdje neet mit te gaon, die groëte, die pakde die wál mit. En die brachte die ouch later wier sjóën truq. Det ging alles toch hiël, hiël gemoedelijk

Door de sliêkweeg… jao, jao ²steinweeg wiej noew nog neìt, det waas nen èèrdweeg, det waas mië water… Det waas versjrikkelijk. Dao wórre plaatse ³wiej beke wore. De groëtere die ⁴hajen sóms als ins ‘ne fiets, mer dao waas ⁵bekans mit de fiets neet door te kome. Allemòl sliêk en kerspore wó ’t pèèrd gevaren haai. Op ‘t laatste mós se dao mit ‘n kaord ⁶euverhèèr. Mit ⁷nate veut kóms-e ⁸deks aan aan-e sjóële, op de klómpe ouch nog. En es ’t dan wiñterdaag waas, dan kósj-te die klómpe oêtdoone en róndjóm de stoof… Verwùrming bestóng neet, de stoof stóng dao…