VLEETIGE

iN SCHRIFT

JÈNE VaÖze

Jène Vaöze dat wò’s ‘ne sjuuimäker, dò goenge vèè lwutte ¹sjuûw môke én

én dao zuût alles. Dò zute ²de heel mans. Drei klaen pläätskes en dao zuût alles en dao luûg alles en dò wód níks sjoon gemok...

En dat ³hôge de mans ⁴gjan want dò wore gén vrouwe ⁵wat zàagte: ⁶dù mós zjèn sjuui sjoon moken, eh. of zjèn piêp óütdoë. En dat waor e pläätske ⁷bó ër sjuui muuk. En de deìr stond altiêd ⁸op

Dò wò’s gén vrouw. De mans gónge dò allemol ⁹kalle, ¹⁰ziês dù. Én zó ¹¹onnèttig, ¹²wur. De ¹³bäk, die bleìve de heel wèèk stwuë en de kàtte die lekde de pan óüt, eh

Jeh, dat wór, dat ¹⁴wolle de mans zjuus hèbbe, dò huufde ze-n hin klómpe ni-j sjoón te môke. Jah nit, ze goenge ¹⁵mer eên. En dò kuûm ¹⁶allemân. Allee, de ¹⁷manslej. Alle geìstelïjke, pastoowr en dèè, dat wò’s zó- fier mänke

Én ze hôgen ¹⁸e nöw kàaf bi-j Jène Vaöze én dat wò’s ien ’t hat van de weênter, dat hèt mich mãà mer eene keer vertéld. En het woer zó kàad en dat woerre zó ¹⁹paomelerre-stälkes wat ze mer hôge. Jah, dat kaefke hàaf bevrwurre én duw zèqt de Sjieper: “Vër zètten ‘m binnes.”

Hôge ze zó ²⁰yuverhuuk ien hóüs bó ze woönde e paor deìre én ²¹het hingsel van de honskàar of van den iëzelekàar, dò stroo àter en dò zuut dat kàaf ien. Dat piesde dò, dat kakde dò en dat liêjp dur ’t hóüs, zó hèbbe ze ’t kàaf koenne rédde

Én Jène wò’s ‘ne sjuuimäker én dwu wò’s mer aen plaöts én zó e klaen pläätske en dwu wò’s ër z’n sjuûi òn ’t môke. Én twee kàtte, diej luugen altiêd op-te sjöuw en er haö dan zó e klaen hindje én die kàtte luge dwu te sloppe bove de staof

Jène woer geinen dómme, mer nen heele spiciaóle…

..