TUNGERS

Spreker Maurice Souverijns (°1920)

Opnamedatum 5 okt 1999

iN SCHRIFT

OS JÙSTE

Dan koom os jùste. Gót ‘t nau mèr ins nwó... wo djè al láng verwaach, kump dèk nog onverwaach. Iech wies natuurlïjk al ne heele toer wàài ‘t mèt me vrouwke stoend. En toch... dèèn wóvvend zote vèè mèt os tweë zó stil mèt-ein ìn iech daach zó in m’n eige: “ ‘t kan zó gauw nog gene kood.” Vèè goenke dus rustig slwópe

Meh ‘s naachs waond iech inins wakker. M’n vrouw wois opgestujn en dat vônd iech toch cùrieus. Ze zoot op de kaant van ‘t bèd en jeimerde van de pààin. Toen flitsden ‘t dur m’ne kop, dedjuu dat is sërieus

Iech trok ‘t liech oin. Iech kiekde op de wèkker, ‘t wois nog koêt in de naach. Iech sjwóit ien m’n broek en op m’n bloote vöêt vloog iech de trappen aof, dierek nwó de telefoon
Iech bèlde mëdam de wààize vrouw. Dàài wois ferm gauw te-mèt, përcies of ze stoend te waachte. “Oh hao, ‘t ziet djië,” zaag ze, “Iech bèn dwó, iech hao ‘t woil gedaach.”
Me vrouwke loog te krààime, iech zwèdde wàài ne das. Iech zuukde alle laojen aof... Goddaank, iech vônd ‘n gewààide kas. Iech stook ze vur S-Lie-Vrouwke oin ìn begos haodop te beie. Iech stond te bibbele op m’n bèin. Iech zoog alles vur mich dreie
“Cùrozzje jóng,” zaag toen mëdam de wààize vrouw, “ ‘t zien de lèste weë en zet oech nau mèr efkes doil ìn verstut in ‘s hiêmelsnaom toch e bietje reë!” Iech hurde hur ouk zuchte. Iech wois kapot. Dwó wois iêt wao m’n keìl tau wróng

Meh toen inins, mëdam hoilden ‘t kind, ze dreìden ‘t um, ze laachde ìn zaag: “Voilà, ‘t is ‘ne jóng!” Dwó wois nau ós jùste, ‘ne sappige kaddee. Niê de jùste de bèste, mèt z’n vier kilo twee
Nónk Jang wois z’ne pjeìtere ìn z’n paot wois taant Mërie. Dàài miense wore allebèi content, want hèè hit Jean-Marie.